Die Geschichte der Griechen in Leipzig ist seit Jahrhunderten eng mit zwei Gegebenheiten verbunden:
Leipzig als Kreuzungspunkt wichtiger europäischer Handelsstraßen und als alte und bedeutende
Universitätsstadt.
Seit Beginn des 18. Jh. zogen griechische Seiden-, Baumwoll- und Rauchwarenhändler zu deutschen
Märkten und kamen zweimal im Jahr zur Leipziger Messe.
Schon zu Beginn jenes Jahrhunderts gab es in Leipzig eine griechische Kolonie mit eigenen Bet- und
Versammlungsräumen.
Von 1751 bis 1909 diente das Haus Nr. 4 in der Katharinenstraße diesem Zweck. Es wurde im Kriegsjahr 1944
völlig zerstört.
Im Jahre 1999 ließen die Stadt und der Generalkonsul der Republik Griechenland eine Gedenktafel an dem Gebäude
anbringen, das jetzt an der Stelle des alten Griechenhauses steht.
Die europäische Bewegung des Philhellenismus im 19. Jh., die mit dem Befreiungskampf der Griechen entstand,
erfasste auch Leipzig. Nach der Gründung des griechischen Staates belebte sich der griechische Handel.
Es kamen immer mehr Griechen nach Leipzig, um zu studieren und promoviert zu werden. Einige wurden zu Hause
bekannte Gelehrte.
Als Universitäts- und als Buchstadt hat Leipzig auch bei der Verbreitung der neugriechischen Sprache und
Literatur Verdienste erworben.
Nach dem griechischen Bürgerkrieg fanden viele griechische Emigranten in Leipzig eine zweite Heimat.
Im Jahre 1984 wurde die Städtepartnerschaft zwischen Leipzig und Thessaloniki begründet und 2008 durch einen
Vertrag erneuert. Die Zusammenarbeit zwischen den Universitäten der beiden Städte erhielt im Jahre 1985
eine vertragliche Grundlage.
Η ιστορία των Ελλήνων στη Λειψία συνδέεται στενά με δύο στοιχεία που εδώ και πολλούς αιώνες έχουν χαράξει την πορεία της πόλης: Η Λειψία συνιστά το σταυροδρόμι σημαντικών ευρωπαϊκών εμπορικών οδών, γεγονός που ενίσχυσε τις πολιτισμικές ανταλλαγές, και είναι μια από τις παλιότερες και σημαντικό-τερες πανεπιστημιουπόλεις.
Από τις αρχές του 18ου αιώνα οι Έλληνες έμποροι μεταξιού, βαμβακερών ειδών, καπνού και γούνας ταξίδευαν στις γερμανικές αγορές και επισκέπτονταν δυο φορές ετησίως την εμπορική έκθε ση της Λειψίας.
Από το 1751 ώς το 1909 το ιδιόκτητο σπίτι με τον αρ. 4 στην οδό Katharinenstraße ήταν για την ελληνική παροικία λατρευτικός χώρος και χώρος συγκέντρώσεων. Το 1944 το κτήριο καταστράφηκε στον πόλεμο ολοσχερώς.
Το 1999 ο Δήμαρχος της πόλης και ο Γενικός Πρόξενος της Ελλάδας στη Λειψία τοποθέτησαν μια αναμνηστική πλακέτα στο κτήριο στη θέση του οποίου βρισκόταν παλαιότερα το «Σπίτι των Ελλήνων».
Το 19ο αιώνα η ευρωπαϊκή κίνηση του φιλελληνισμού, η οποία αναπτύχθηκε παράλληλα με τον απελευθερωτικό αγώνα των Ελλήνων, συνεπήρε και τη Λειψία. Μετά την ίδρυση του ελληνικού κράτο υς αναζωογονήθηκε το ελληνικό εμπόριο. Όλο και περισσότεροι Έλληνες έρχονταν στη Λειψία για να σπουδάσουν. Κάποιοι από αυτούς έγιναν αργότερα γνωστοί λόγιοι στην πατρίδα τους.
Επίσης, η Λειψία έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη διάδοση της ελληνικής γλώσσας και λογοτεχνίας ως πανεπιστημιούπολη και πόλη του βιβλίου.
Το 1984 θεμελιώθηκε και το 2008 ανανεώθηκε δία συμβολαίου η αδελφοποίηση μεταξύ της Λειψίας και της Θεσσαλονίκης. Η συνεργασία ανάμεσα στα Πανεπιστήμιο των δύο πόλεων απέκτησε το 1985 γερά θεμέλια.